آفتاب نیوز :
ابراهیم حتمیکیا در سال 1364 به بهانه نمایش «به نام پدر» درباره فیلم جنگی صحبت کرد که در قسمت های آن; بازخوانی بخشی از این گفتگو همزمان با هفته دفاع مقدس خالی از لطف نیست.
در گفت وگویی که 16 سال پیش انجام شد، ابراهیم حتمیکیا با اشاره به بیانات خود در دیداری که با مقام معظم رهبری داشت، گفت: در دیدار مدیران و رهبری گفتم که شرایط این گونه است. نمی دانم چه کنم بیایید صحبت کنیم این نوع شگفتی ناشی از جامعه التهابی است که با آن روبرو هستیم. به شبکه های اجتماعی که نبض جامعه هستند، نگاهی بیندازید. تمرکز محافظه کاری در اوج خود است. هر حرکت و تفسیری را می توان به اشتباه تفسیر کرد. حالا برگردیم به فیلم People Breathe Like Me. ما فیلمسازان هر کدام راهروهای هوایی خود را داریم که سقف پروازهایمان را بر اساس سلیقه و خلق و خوی فردی مشخص می کند. پروازهای داخلی آستانه پرواز کوتاه تری نسبت به پروازهای بین المللی دارند. به نظر می رسد من یک پرواز در ارتفاع پایین هستم. خب، باز هم مشکلی نیست، اما واقعیت این است که این فیلمسازان سطح پایین، بیشتر از دیگر انواع سینما در معرض خطر هستند.
*** این فیلم به صبر بیشتری نیاز دارد. این سینما محلی، متصل به نبض جامعه و مرتبط با جامعه است. وضعیت کنونی این نوع سینما تب و تاب است و عملا جای خود را به عرصه سینمای دختر و پسر داده است که من آن را در جای خود لازم می دانم اما نباید جای سینمای جدی را بگیرد. من در این منطقه احساس خفگی می کنم. اگر در آن جلسه به گرفتن مدرک اشاره کردم به مصونیت این نوع سینما می رود.
داستان عصبانیت هوتمی کیو بعد از فیلم «موج مرده» با بازی سیموی جانگ
*** تمام تلاش من برای نزدیک شدن به علت اصلی آن عصبانیت بود و نیست. مشکل ما از آنجا شروع می شود که به دلیل امکانات نظامی باید به سراغ این سازمان ها برویم و «موج مرده» از این دست بود و فیلمی مثل «به نام پدر» هیچ ارتباط ارگانیکی با این سازمان ها ندارد. مراکز
آیا فیلم «به نام پدر» ضد جنگ است؟
*** اینها عناوینی هستند که پس از تولید به فیلم ضمیمه می شوند. خوشبختانه این واژه کم کم جای خود را در سینمای جنگ باز یافته و در معنای ضد ملی و ضد دفاعی به کار نمی رود. البته معتقدم هنوز این موضوع به وضوح حل نشده است. مفهوم ضد جنگ در سینمای ایران با مفهوم ضد جنگ در سینمای آلمان یا آمریکا متفاوت است و اگر به این نکته توجه نکنند همان مشکلی پیش می آید که برای سینمای هنری ما که معروف است پیش می آید. برای این. سینمای جشنواره ای و عملی و خشک با هم می سوزند، سینمای ضد جنگ است، ضد خشونت، کشتار و خونریزی مفهومی انسانی و تحقیرآمیز دارد، اما مشکل از جایی شروع می شود که فیلمسازی این مدل را از جای دیگری گرفته و به آن وصل می کند. سینمای جنگ داخلی جنگ ما ذاتاً یک جنگ دفاعی بود و سربازانش برای پاسداری از آرمان ها و ارزش ها به میدان رفتند. حال اگر فیلمساز این نکته را نادیده بگیرد، هر جنگی را محکوم کند و فاجعه جنگ را طوری گسترش دهد که هر نوع دفاعی محکوم شود، به نظر من به امنیت جامعه خود خیانت کرده است.
*** برگردیم به فیلم «به نام پدر». من معتقدم مردان بالغ امروز دیگر آن جوانان آغاز کننده جنگ نیستند و با کوله باری از تجربه و نگاهی به گذشته و حال و آینده از ناموس ایران می گویند و به «نام پدر» اشاره می کنند. “. به کمال این نظر.
هوتمیکیا که بهترین فیلم جشنواره فجر را برای ساخت سیمرغ «به نام پدر» دریافت کرد، در بخشی دیگر از این گفت و گو از مراحل شکل گیری و ساخت فیلم «به نام پدر» گفت. .
